جماعتی گفتند:
همه سر بر زانو نهید !مراقب شوید زمانی!
بعد از آن یکی سر بر آورد که:
تا اوج عرش کرسی دیدم!!!!
آن یکی گفت که:
نظرم از عرش و کرسی هم بر گذشت و از فضا در عالم خلاء می نگرم!!!!
آن یکی گفت:
من تا پشت گاو و ماهی میبینم و آن فرشتگان که موکل اند بر گاو ماهی می بینم!!!!!
اما من چندان که می بینم ...
جز
عجز
خود نمی بینم!!!!
بر گرفته از مقالات حضرت شمس تبریزی
یکی می گریست که برادرم را کشتند تتاران! دانشمند بود
من گفتم که : اگر دانش داری که تتار او را بزخم شمشیر زنده ابد کرد!...یکی از
این زندان بجست . برو بباید گریست که دریغ چرا از این زندان جست؟؟زندان را
تتاران سوراخ کردند ... تو می گریی که تیر بر آن دیوار زندان چرا زدند؟؟!!...تو فریاد می کنی و بر سر و رو ی میزنی و می گریی که دریغ ...
آن قفس چرا شکستند تا آن مرغ رهایی یافت؟!
یا دنبلی را شکافند تا چرک ها و پلیدی ها برون رفت!نوحه آغاز کردی که دریغ آن
چرک ها چرا رفت؟!!
مقالات حضرت شمس تبریزی
ابا یزید در گورستان تفرج می کرد کله(جمجمه) های سر آدمیان یافت .
در اندرونش الهام آمد که: برگیر به دست و در نگر نیکو نیکو!!
بعضی گوش کله را بسته دید بی سوراخ.و بعضی گوش ها را سوراخ دید تا بگوش دیگر... و بعضی گوش را سوراخ دید تا به حلق!
گفت :خدایا .
خلق این همه را یکسان می بینند . مرا بر تفاوت نمودی! اکنون تو بگو که از بهر چه آن کله ها بدان صفت اند؟؟
الهام آمد که :آن کله ها که در گوش او هیچ سوراخ نبود کلام ما را هیچ نمی شنود. و آن ها که سوراخ از این گوش تا آن گوش بود از این گوش در می کردند و بدان گوش برون می کردند . و آن ها که از گوش به حلق راه بود قبول می کردند!
مقالات حضرت شمس تبریزی
مگر علی ابن ابیطالب(ع) نمی دانست که در محراب کشته خواهد شد؟ پس چرا عجله کرد که زودتر به مسجد برود؟ و چنانکه نوشته اند دشمن خود را خودش از خواب بیدار نماید؟ چقدر علاقه مند بود که این َعالم خاکی را هر چه زودتر ترک گوید و به جمال معشوق بپیوندد.جز قوه عشق آیا نیروی دیگری می توانست کار به این بزرگی را به انجام رساند؟
یا اینکه حسین ابن علی(ع) مگر نمی دانست که در کربلا کشته خواهد شد؟ پس چرا وقتیکه دید تنهاست٬ در میان آن لشکر انبوه دشمن٬ با دشمن صلح نکرد؟ مگر در اینجا عقل به صلح کردن فتوا نمی داد؟
تمام این چراها در لغت عشق از بین میرود و عقل عاجز می ماند. وقتیکه عشق آتش به جان عاشق زد جز معشوق هیچ چیز دیگر در نظرش مجسم نمی شود٬ با عجله تمام می خواهد به وصال معشوق نائل آید.
محو شدن در انوار معشوق برای عاشق وصال است و بس
سال ها دل طلب جام جم از ما می کرد وان چه خود داشت زبیگانه تمنا می کرد
گوهری کز صدف کون و مکان بیرون است طلب از گمشدگان لب دریا می کرد
مشکل خویش بر پیر مغان بردم دوش کوبه تایید نظر حل معما می کرد
دیدمش خرم و خندان و قدح باده به دست واندر آن آینه صد گونه تماشا می کرد
گفتم این جام جهان بین به تو کی داد حکیم؟ گفت آن روز که این گنبد مینا می کرد
بی دلی در همه احوال خدا با او بود او نمی دیدش و از دور خدا را می کرد
این همه شعبده خویش که می‌کرد این جا سامری پیش عصا و ید بیضا می‌کرد
گفت آن یار کز او گشت سر دار بلند جرمش این بود که اسرار هویدا می‌کرد
فیض روح القدس ار باز مدد فرماید دیگران هم بکنند آن چه مسیحا می‌کرد
گفتمش سلسله زلف بتان از پی چیست گفت حافظ گله‌ای از دل شیدا می‌کرد
-حافظ شیرازی