هو المعشوق
صاحبدلی دیدم در خلوت نشسته و چشم بر همگان بسته ... سوالی به ذهن خطور کرد . گفتم اگر چه شکستن خلوت شایسته نباشد ، اما دل را یافتن این پاسخ بایسته...
پرسیدم : ای دوست ،چنین خاموش و چشم بسته ای ! دیگر چه را توان دیدی !؟
پاسخ گفت : جمال یار .
گفتم :قلب من چون دیگر اشیا از او بی نسیب مانده
گفت : عشق در همه ذرات جاریست ! اشیا را از او گریزی نیست !
گفتم: محبوب یک نیست ، بسیار است !
پاسخ گفت : شیخ ما فرمود : هر که را دوست داری او را دوست داشته باشی ! و به هر چه روی آوری به او روی آورده باشی...
گفتم : چگونه است!؟
گفت : مجنون در حسن لیلی جمالی می بیند که جز آن هر چه بدو روی نمایاند قبیح خواهد بود ! اگر چه مجنون نداند که : « ان الله جمیل » . مجنون بر آن است غیر لیلی را جمال نباشد!
و حال بشنو که الله است که به چشم مجنون نظر بر جمال خود
می کند در لیلی !!!
هیهات ... هیهات
گفتم : ای دوست ، نظری کن که دردی در دل باشدم . گو چه کنم ؟
گفت : خاموش ... در چشم من در آ و بدو نگر ...
یا حق
الله
ای سالک! سخن مختصر باید و حرف منحصر
کمال فقر نادانیست و ناتوانی
اگر مرد این بازاری خود را بفروش ! و اگر قدرتی داری به فنای خود بکوش
معلومات خود را بینداز و خاطر از آن چه دانسته ای بپرداز
تعینات را بریز و از هستی موهوم خود بگریز
آنها که تو داری علم نیست ...! تصنعات لفظیست ! علم آن است که مرد را از خودی برهاند و به عالم بی خبری رساند
در بازار فقر متاع منم کساد است و کار از خود بی خبران به مراد
عارف از خود خبر ندارد تا به اظهار دانش چه رسد !!!
عارف هر چه خود را عالی تر ببیند فروتر نشیند
ابوالحسن خرقانی را گفتند : خدای را کجا دیدی ؟
گفت : آنجا که خود را ندیدم !
عرفان الحق
(صفی علیشاه)
«هو الله»
ز شراب ازلی دین و دلم رفت از دست برسانید به ساقی که دمی دارد دست
به دلم درد شکفت از سخن زهد مآب صور در گوش بپیچید، ز بیگانه برست
روم امشب چو گدایان به در خانه ی دوست نرود جای دگر هر که به مهرش دل بست
در عجب آمده ام! بار الها چه شبیست ! شده عالم ز تماشای جمالت در شست
چه کنم...!؟ راه به پابوسی سلطانم نیست بنده را نزد شهنشاه جهان باری هست!؟
«شب پیمانه زدن» گشت و «سرشتن از خاک» چه مقامات که دادند به ما از گِلِ پست
سخن عشق به نوشیدن دردی گفتیم نکند فهم هر آنکس که نمی باشد مست
عید فطر بر شما مبارک
این ماه پر از زیبایی بود
امیدوارم هر روزتون رمضان باشه
یا حق